Paskolik.com editörlerinden Aykut Püskül, alt yapının önemine dikkat çekti.
Mersinin de Hasan Üçüncüleri olmalı!
Mersin İdman Yurdu’nun Trabzonspor’u yendiği karşılaşmada galibiyet golünü atan Hasan Üçüncü’nün gol sevinci oldukça manidardı.
Hasan, bilindiği üzere Trabzonspor alt yapısından yetişmiş ve yıllarca bu kulüpte top koşturmuştu. Tuttuğu, canı kadar sevdiği takımının mağlubiyetine neden olan isimdi Hasan Üçüncü, Pazar günü oynanan maçta. Ancak Hasan profesyonellik gereği Mersin İdman Yurdu’nda oynadığı için elinden geleni yaptı ve takımına galibiyeti getirdi.
Trabzonspor taraftarı, gol yemesine karşı Hasan’ı neden alkışladı?
Çünkü Hasan, Trabzonspor’un evladı, ve muhtemelen kariyerine nokta koyduktan sonra yine Trabzonspor için çalışacaktır.
Bu romantik tablo akıllara şunu getirdi.. Mersin idman Yurdu’nun şu anda neden böyle bir oyuncusu, kendi evladı diyebileceğimiz bir değeri yok?
Cevabı açık ve net. Mersin idman Yurdu, alt yapısına yeteri kadar önem vermiyor.
Ben ‘oyuncu yetişmiyor’ safsatasına inanmıyorum. Mersin, 1 milyona yakın nüfusu barındıran ülkenin en kalabalık altıncı kenti. Ancak ne hikmetse burada bir türlü oyuncu yetiştiremiyoruz. Ya da yetişecek oyunculara sabır göstermiyoruz.
Şunu unutmamak gerekir. Mesela Barcelona, dünyanın en iyi takımı. Biraz uç bir örnek olacak ama Barcelona deyince aklımıza Messi, Alves, Alexis gibi yıldızlar geliyor. Ancak Barcelona’yı Barcelona yapan bu oyuncular değil alt yapısından yetişen Xavi’ler, Inıesta’lar, Puyol’lardır.
Keza Galatasaray UEFA kupasını aldığında akla Hagi, Popescu ve Taffarel geliyordu ancak takımın temel taşları Bülent, Ergün, Arif gibi oyunculardı.
Elbette Mersin idman Yurdu’ndan böyle büyük başarılar beklemiyoruz. Ancak Mersin İdman Yurdu’ndan artık alt yapıya önem vermesini beklemeliyiz. 35-36’lık SÖZDE YILDIZLARA tahammül edeceğimize 18-19 yaşındaki pırıl pırıl genç futbolculara güvenelim. Mersin İdman Yurdu sevdalıları kulübün alt yapısından yetişmiş, kulübü ile özdeşleşmiş oyuncuları kadrolarında görmek istiyorlar.
Yazımı son olarak Ordünaryüs Lefter’in sözü ile bitirmek isterim.
“"Çok gençtim. Her kulüp peşimdeydi. Ciddi ciddi Beşiktaş’a gidiyordum. Korktum. Heybetinden çekindim. Baba Hakkı’nın olduğu yerde belki elim ayağım birbirine dolanır dedim ve Beşiktaşlı olmaktan vazgeçtim"
